Bağ doku, dokular arası alanları dolduran en temel dokulardır. Bu doku hücrelerarası boşlukları doldurarak, hücreleri birbirine bağlar. Bağ dokuları vücudun şeklinin verilmesinden ve vücudun bakımından sorumludurlar. Bağ dokuları mekanik bir görev üstlenerek, hücreleri ve organları birbirine bağlayarak ayrıca da matriks oluşturarak vücudu desteklerler. Vücuda giren enfeksiyona karşı koruma sağlayarak, herhangi bir vücudun hasar alması durumunda onarımı bağ dokuları gerçekleştirmektedir.

Bağ dokusu genel itibariyle üç bileşenden oluşmaktadır, bunlar; hücreler, lifler ve ara maddelerdir. Hücrelerin oluşturduğu diğer doku tiplerinden farkı bağ dokusunun ana bileşeninin hücre dışı madde olmasıdır. Hücre dışı madde ise protein lifleri, şekilsiz bir temel madde ve doku sıvısının bileşenlerinden oluşur.

Bağ dokusu molekülleri, yapısal fonksiyonlarının yanında, hücre çoğalmasını ve de hücre farklılaşmasını kontrol eden, hormonlara yönelik bir depo oluşturan özelliğe de sahiptir. Bunun yanı sıra matriksi hücreler ile kan arasında besin ve metobolik artıkların değiş tokuşunu sağlamakla görevli bir dokudur.

Vücuttaki bağ dokusu tiplerinin çok fazla olması, bağ dokusunun yapısal, patolojik ve fonksiyonel farklılıklarından sorumlu olan üç bileşenin karışımlarında ve ölçümlerinde farklılıkları yansıtmaktadır. Genellikle kolojenden oluşan lifler tendonkırı, aponevrozları, organ kapsüllerini ve merkezi sinir sistemlerini saran zarları meydana getirmektedir. Bazı organların iç yapısındaki trabekülleri ve duvarları meydana getirerek, organların destek dokusunun en sağlam bileşenini ortaya çıkarır.

Bağ dokuları, şekil itibariyle uzun mezenkim hücreleri tarafından oluşturulan, embriyonik bir doku olarak bilinen mezenkimden köken almaktadır. Mezenkim hücreleri oval ve belirgin bir çekirdek ayrıca dağınık kromatin ile tanınmaktadır. Bu hücrelerin çok sayıda ince stoplazmik uzantısı bulunmakta ve az sayıda lif içeren bol ve ağdalı bir ara madde içine gömülü durumda seyrederler. Mezenkim dokusunun büyük bir kısmı empriyonun orta tabakası olarak bilinen mezodermden gelişmektedir. Mezoderm hücreleri bulundukları bölgeden çevredeki organlara doğru göç ederek oraya yerleşirler. Bu hücreler tüm bağ dokusu hücre türlerinin kökenini oluştururlar bunun yanı sıra kan hücreleri, endotel hücreleri ve düz kas hücreleri gibi bazı yapıları da meydana getirmektedir.

Bazı bağ dokusuna ait olan hücreler yerel olarak çoğalmaktadır. Bu çoğalan hücreler bağ dokusu içinde kalmaktadır. Lökositler gibi başka bazı hücreler diğer kısımlardan gelerek geçici olarak yerleşim gösterebilirler.

Bağ doku, epitel dokunun altında bulunur. Bu doku hücreler arası madde olan, intraselular madde ve zemin maddesi ayrıca da matriks, bağ dokusu hücreleri ve fibroblaslardan oluşur. Fibroblaslar bağ dokusunda en fazla bulunan hücredir. Bağ dokusunu oluşturan hücre olan zemin maddesi ve fibroblaslar vücutta değişik şekilde yani gevşek ya da sıkı yerleşimlerine göre sınıflara ayrılmaktadır. Bu sınıflama aşağıdaki gibidir.